.
امروز رفتم کلاس conversation اون هم از نوع advance.
من همه چیزم به نظر خودم خیلی خوبه فقط دامون لغات کمی باید بیشتر شود. بحث در مورد دین بود، خیلی جالب بود و خوشم اومد. همه فکر کن وسطای ۲۰ یا ۳۰ یا حتی اصلا یه پیر مرد هم داشتیم، بزرگ بودند به جز من، واسه همونه که خیلی کیف کردم. ولی من همونجوری رفتم از دفعات بعد به کلاس دیگری منتقل میشم، که میگن یه جورایی آسون تره.
خب نتیجه بحث مون، این طور که من فهمیدم، این بود که خـــــــــداســــــــت...
چیزهای جدیدی یاد گرفتم که خوشحالم.
من دارم چی کار می کنم؟
دارم خودمو از تمام لذتهایی که همین چند ماه پیش، همون تابستون گذشته، داشتم و دارم دور می کنم.
دیگه فکر نکنم اگه نتونستم برم بیرون، چون مامانم اجازه نداده، گریه کنم.
می دونم که چه لذتی داره.....،
همه تسلیمت میشن.
حالا دیگه دیوونه ی والیبال نیستم،
بی تفاوت بی تفاوت.
خودم میدونم چرا، می دونم کی داره منو از بین می بره،
و من بدون هیچ مقاومتی، مثل یک آینه بی جان همونجور ایستادم و خرد شدنم رو نگاه می کنم.
ببین پروین! یعنی به همین راحتی می خوای خودتو مثل خر* کنی؟
اون همه تلاش برای این که فقط بری یک کم بازی کنی، فقط همون بود؟ بابا خیلی به خودت باوفایی. اند مرام بابا. قوی باش! اندازه همه حرفایی رو که بهش زدی، قوی باش، نذار فکر کنه همش حرفه. بذار بدونه تو کی هستی.
بهش بگو خیلی خره.
( هی، کثیف! خیلی خری)
حرف بد، ارزش اونو داره. بذار بفهمه که تو ازش متنفری ولی داری بهش نشون میدی که خیلی باهاش رفیقی و کلی حرف.
مبارزه رو شروع کن! از همین حالا.
خودت باش! نه اون شخصیت مزخرف و ماسک کثیف.
و در آخر اینکه میدونم من ار اون خرترم.
گاهی وقتها...
گاهی وقتها فکر می کنم بچه بودن هم واسه خودش راه و کاری داره.
همه میگن بچه ها همشون پاکند.
ـ مگه هستند؟
آره! این رو که میشه از همون دور دورها هم فهمید!
ـ مثلا تا کجا؟
تا اوج همه ی پاکی ها.
ـ خب من از سن بچه گی یک کم گذشتم، یه دخترک ۱۳ ساله ام. من هم پاکم؟
من می دونم که خیلی گناه کردم،اولا، برام خیلی سخت بود، ولی حالا به قول یکی عادی شده....
هرچی باشی، اگه واقعا خواستی برگردی به بچگی، پاک شو، همیشگی. خدا همه رو دوست داره. حتی آدم بد ها رو. آخه اونها هم قلب دارن. قلب هیچکی از سنگ نیست.
ـ هر وقت دوباره رفتی پیش خدا، بهش بگو خیلی دوسش دارم.
